PTASZYŃSKI Jan
(1899-1991), powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Ur. 20 czerwca w Strzałkowie jako syn Piotra i Anastazji Grabarczyk. W 1917 został powołany na ćwiczenia do Zgorzelca, gdzie po wstępnym przeszkoleniu skierowano go na front włoski nad rzeką Piawą. W 1918 walczył na froncie północnym we Francji, gdzie został ranny i przebywał w szpitalu w Haspy an der Saly, a następnie w Poczdamie. Wrócił do macierzystego 11 pułku grenadierów we Wrocławiu, ale zdezerterował, gdy chciano wcielić go do Grenzschutzu. Powrócił do Strzałkowa i zgłosił akces do Rady Żołnierskiej. Od 20 grudnia 1918 rozbrajał żołnierzy pruskich na stacji kolejowej w Strzałkowie. 27 grudnia znalazł się we Wrześni i brał udział w zdobywaniu koszar. Jego bezpośrednim dowódcą był Ludwik Rządkowski. Jako żołnierz batalionu wrzesińskiego brał udział w akcji pod Zdziechową oraz innych walkach. Po utworzeniu Armii Wielkopolskiej otrzymał przydział do Sekcji Remontu i Koni w Departamencie Centralnym (intendentura). Zajmował się końmi, które były pasją jego życia. W tym charakterze brał też udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu kampanii zamieszkał na stałe w Bieganowie (pow. wrzesiński) i był robotnikiem rolnym w majątku Grabskich. W 1939 został zmobilizowany do tabortów Armii „Poznań” i trafił do niewoli niemieckiej. Po wyzwoleniu wrócił do Bieganowa, gdzie był brygadzistą w Kombinacie PGR. W 1990 awansowano go na stopień oficerski. Był żonaty ze Stanisławą Łukowską i miał pięcioro dzieci: Józefę, Hieronima, Krystynę, Stefana i Edwarda. Zmarł 15 lutego 1991 i został pochowany na cmentarzu w Bieganowie.

Roman Nowaczyk (Stańczyk)

Źródło: Wrzesiński słownik biograficzny, red. Roman Nowaczyk (Stanczyk), wyd. 2, Września 2011, s. 230-231.