Print this page

BRONISZ Jan (h. Wieniawa)

29 Wrz 2016
1787 razy

 

BRONISZ Jan (h. Wieniawa)

(1738-1803), pierwszy dziedzic Bieganowa z rodu Broniszów, dziedzic Bieczewa, Borkowa, podwojewodzi poznański, skarbnik gnieźnieński. Ur. 09.06.1738 r. w Szuszynie Wielkim. Jego rodzicami byli Michał, dziedzic części Szuszyna Wielkiego i Barbara z Kossowskich, współdziedziczka części Szuszyna. Podpisywał się Jan z Paradyża Wieniawa Bronisz. Notowany jako posesor wsi Polędzie. W 1773 r. wydzierżawił od Wojciecha Zbijewskiego, starosty łagiewnickiego wieś Łagiewniki, zaś w 1777 r. dzierżawił tzw. Dolny Folwark w Długiem Wielkim. Przed 1779 r. był już dziedzicem Bieganowa Kościelnego, a w roku 1785 miał również w posiadaniu wsie Bieczewo i Borkowo. W 1788 r. zakupił za 80000 złotych wieś Staw w powiecie pyzdrskim. Jako dziedzic Bieganowa m. in. ufundował murowany kościół z masywną wieżą, na której do dziś znajduje się kartusz z herbem Wieniawa i inicjałami IB (Ioannis Bronisz). Z jego inicjatywy teren przykościelny został otoczony parkanem. Dwukrotnie żonaty. 02.02.1769 roku poślubił Joannę Guzowską, córkę regenta grodzkiego nakielskiego, z którą miał córkę Annę Petronelę. Po śmierci pierwszej żony ponownie się ożenił 14.07.1779 roku z Marianną Mierucką, dziedziczką Bieganowa. Ze związku tego przyszło na świat dwóch synów: Nazary, dziedzic Stawu i Sergiusz, dziedzic Bieganowa. Zmarł 20.04.1803 r. Pochowany 26.04.1803 r. w Bieganowie.

Marek Błaszczyk

Oceń ten artykuł
(1 głos)

Podobne artykuły